واکاوی سوسیالیستی

ساختار نظام جهانی یعنی بافتار سیاسی اقتصادی و مادی روابط ـ جهانی و فراملیتی در حال دگرگونی و گسست است. جمهوری خلق چین طی چهار دهه از یک حوزه‌ی اقتصادی پیرامونی به حوزه‌ی اقتصادی پرنفوذ و قدرت‌مند در کنار ایالات متحده‌ی آمریکا و اتحادیه‌ی اروپا ارتقا پیدا کرده است. در این رویکرد مناطق صنعتی فقط پایه‌های رشد اقتدارگرایانه این کشور نیستند (Zhao 2015). صنایع پردازشی چین از آغاز سده‌ی بیست و یکم به مراکز پردازش بسیار پیشرفته‌ی تکنولوژیک تبدیل شده‌اند. این مجموعه‌ی تولیدی به‌هم زنجیر شده‌ی فراملیتی به یکی از قدرت‌مندترین نیروی محرکه‌ی سرمایه‌داری جهانی بدل شده است (Schmalz 2010).  سهم چین در قدرت خرید تولید ناخالص داخلی در سطح جهان از 2،3 درصد در سال 1990 به 18،7 درصد در سال 2018 افزایش پیدا کرد.

ک آشوب واقعی میان فلسطینیان و اسرائیلی ها در حال گسترش است. آشوبی خشن و ترسناک. در این چند روز، آسمان و زمین به جولانگاه جت های جنگی، موشک ها، نیروهای پلیس و اوباشی تبدیل شده که خون جلو چشمشان را گرفته است. تبادل آتش بین ارتش اسرائیل و جنگجویان حماس ادامه دارد و تعداد زیادی کشته و شمار بیشتری مجروح بر جای می گذارد. این تلفات عمدتا مربوط به منطقه تحت محاصره ای است که نوار غزه نام دارد. در سراسر اسرائیل گروه های بزرگ مسلح که بیشترشان اوباش یهودی اند و توسط نیروهای پلیس همراهی می شوند به شهرک ها و محله ها هجوم می برند، خودروها را به آتش می کشند و به خانه ها و مغازه ها تعرض می کنند؛ آنها دنبال خون و خونریزی اند. خیلی ها به درستی می گویند که این ها «پوگروم» (pogrom) به راه انداخته اند.

اتحادیه‌هایی که تاکنون در محدوده‌ ملی فعالیت داشته اند، خیلی پیش‌تر مرزها را پشت سر گذاشته بودند. نهایتا اما برای آن‌ها ملت، اغلب نزدیک‌تر  از رفقای‌شان درکشورهای دیگر بود. جهانی شدن مناسبات اقتصادی، اکنون از جنبش اتحادیه‌ای چالش‌هایی را می طلبد که در گذشته فاقد آن بوده اند. جنبش اتحادیه‌های بین‌المللی درگیر بحران چندگانه‌ی است که  پیآمد یک دوران انتقالی – تاریخی در این جنبش است. این جنبش مدت‌های مدیدی است که  با چالش‌ها و مشکلات بزرگی هم از بالا (سرمایه و دولت) و هم از پائین (کارگران وتشکل‌های‌شان) مواجه است.

تا زمانی که سرمایه‌داری به حیات خود ادامه می‌دهد ما بایستی همواره مارکس را دو باره بخوانیم. اما نه به تنهایی بلکه به‌طور دسته‌جمعی، فقط چنین خوانشی می‌تواند ثمربخش باشد! «سرمایه» واکاوی بنیادین از سرمایه‌داری، دریافت‌های مهم از نحوی کارکرد آن و رهیافت مبارزات طبقاتی را ارائه کرده است. این امر در سده‌ی بیست و یکم از اهمیت به‌سزایی برخوردار است، چرا که نابرابری‌های جدید، مدل‌های جدید انباشت سرمایه، پویایی‌های جدید، بحران‌های جدید سرمایه‌داری و سرمایه‌داری دیچیتالی یکی از جدیدترین شکل‌های سرمایه‌داری وجود دارند.

رابطه‌ی بین طبقه و جنسیت، و هم‌چنین جنبش کارگران و جنبش زنان فقط موضوع مورد مشاجره از سال‌های 68 به بعد نیست. روشن‌گر این مبحث از منظر تاریخی مجلد جدید «جنسیت و مبارزه‌ی طبقاتی. مساله‌ی زنان از منظر آلمان و بین‌المللی در سده‌ی نوزدهم و بیستم» است که وینسنت اشترایشبان یکی از ناشران آن می‌باشد، او متخصص علوم سیاسی است. این کتاب توسط انتشاراتی متروپول در نوامبر 2020 منتشر شد.

نوشته ضمیمه، ترجمه متن کامل «عروج و افول سندیکالیسم انقلابی» است، که به بررسی جنبه های مختلف یک جنبش معین کارگری در فاصله اواخر قرن 19 تا جنگ جهانی دوم،می پردازد.(پیش تر بخش کوتاهی از آن منتشر شده بود).در دهه اخیر بحث های مختلفی در جنبش کارگری ایران مطرح شده که مساله «تشکل یابی کارگران» در آن جایگاه ویژه ای داشته و تجربه های مختلفی هم به همراه داشته است

بریتانیا در 31 دسامبر بعد از 48 سال عضویت، به‌طور قطعی از اروپای متحد خارج می‌شود. اجرای تصمیم اولیه برای ترک اروپای مشترک براساس همه‌پرسی ویژه در ژوئن 2016 بیش از چهار سال طول کشید. معنای این معامله برای سرمایه و کار انگلیس چیست؟
برای تولیدکنندگان بریتانیایی سیستم تجارت بدون تعرفه‌ی گمرکی در بازار داخلی اروپا ادامه پیدا می‌کند. اما دولت بریتانیا باید پیرامون قراردادهای دوجانبه‌ با دولت‌های سراسر جهان که پیش‌تر با اروپای مشترک منعقد شده‌اند مجدداً مذاکره کند. مردم از حق کار آزاد در دو اقتصاد برخوردار نیستند، تمام کالاها برای عبور از مرزها مستلزم مدارک اضافی قابل‌توجه‌ای هستند و برخی از آن‌ها جهت تضمین مطابقت‌ با استاندارهای نظارتی محلی مورد بازبینی قرار خواهند گرفت.

رفیق با برپائی انترناسیونال سوّم نزد ما هنوز اپورتونیسم به حیات خود ادامه داده است. ما آن را در تمام کشورها و در تمام احزاب کمونیست مشاهده می‌کنیم. در صورتی که عامل مرگ انترناسیونال دوم در انترناسیونال سوّم به حیات خود ادامه نمی‌داد، این امر معجزهای بود که در تضاد با تمام قوانین تکامل قرار داشت.

گفتار حاضر در باره‌ی «دیکتاتوری پرولتاریا» شامل دو بخش است: بخش نخست، خلاصه‌ای است از اثر هال دریپر در این مورد. او در این اثر نشان می‌دهد که معنای اصطلاح دیکتاتوری در نیمه‌ی قرن نوزدهم با معنای امروزی آن متفاوت بود و هدف مارکس از کاربرد این اصطلاح صرفا «حاکمیت سیاسی پرولتاریا » به شکل سیاسی جمهوری دموکراتیک بود، نه آن چنان‌که اگوست فون هایک در «راه بندگی» می‌نویسد «خودکامگی» و «از بین بردن آزادی‌های فردی». و هم‌چنین اثبات این نکته که این اصطلاح نه ملهم از بلانکی، بلکه کاملا در نقد نظرات او بود. بخش دوم، کمون پاریس را به‌عنوان یک نمونه‌ی مشخص تاریخی از دیکتاتوری پرولتاریا مورد بررسی قرار می‌دهد. ح. آزاد

برای خیلی‌ها جنگ جهانی به هیچوجه امری غیرمنتظره نبود. از سال 1871 انگلیس و فرانسه با رقیبی جدی مواجه شدند: امپراتوری آلمان سقف تولیدات صنعتی‌اش به سرعت از قدرت‌های بزرگ سنتی فزونی ‌گرفت و مطالباتش در مورد سلطه بر بازار و به‌ویژه در سیاست مربوط به مستعمره‌ها افزایش پیدا ‌کرد. جنبش کارگری این گرایش را به دقت زیر نظر داشت و دائماً در مورد خطر جنگ جهانی هشدار داد. در کنفرانس‌های بین‌المللی نظیر کنفرانس بازل در سال 1912 بر درخواستِ صلح و همبستگی پرولتاریا سوگند خورده شد. با این وجود تقریباً تمام احزاب کارگری اروپا در تابستان 1914 از اقدام جدی بر علیه جنگ سرباز زدند و سیاست‌های‌شان را با مواضع دولت کشوری منطبق نمودند که در آن فعالیت می‌کردند. حزب سوسیال دمکرات آلمان نه فقط دست به هیچ مقاومتی نزد، بلکه حتی با تمام توانش از فعالیت‌ها و اقدامات جنگی امپراتوری رایش حمایت کرد.

مساله‌ایی که باقیمانده دفاع از چپ‌ها در برابر شما در مورد مساله‌ی پارلمانتاریسم است. در این‌جا نیز همان مبانی عام نظری مطرح شده در مورد اتحادیه‌ها تعیین‌کننده‌ی شیوه‌ی برخورد چپ‌ها هستند. تنها بودن پرولتاریا، قدرت عظیم دشمنان، ضرورت ارتقاء توده‌ها به مرحله‌ایی بالاتر که بتواند تنها به نیروی خودش اتکاء کند و غیره. من در این‌جا نیازی به تکرار این دلائل نمی‌بینم.
اما با این‌حال دلائل دیگری به آن مبانی مطرح شده اضافه می‌شوند. اولاً: کارگران اروپای غربی و به‌طور عمومی توده‌های کارکن مطیع ایده‌آل‌های فرهنگ بورژوایی، ایده‌های بورژوایی و بنا بر این هم‌چنین سیستم نمایندگی، پارلمانتاریسم، دمکراسی بورژوایی هستند. خیلی بیشتر از کشورهای اروپای شرقی. در اینجا ایدئولوژی بورژوایی تمام زندگی اجتماعی و بالطبع زندگی سیاسی را زیر سلطه‌ی خود درآورده و بسیار ژرف‌تر در مغزها و قلب‌های کارگران نفوذ کرده است. در اروپای غربی آن‌ها سده‌هاست که این‌گونه بزرگ و تربیت شده‌اند.