دسته: Allgemein

 اکنون شوک فوری پیروزی دونالد ترامپ از بین رفته است و گمانه‌زنی‌های نگران‌کننده زیادی در مورد این‌که او واقعاً چه خواهد کرد، وجود دارد. توجه زیادی به‌طور طبیعی روی قرار ملاقات‌هایی که او اعلام می‌کند متمرکز شده است

تنگلی- اوانس به بررسی این مسئله می‌پردازد که چرا دروغ‌های ترامپ در دوران انتخابات به‌طرز شگفت‌انگیزی مؤثر واقع شدند.
زمانی که جو بایدن در سال ۲۰۲۰ رئیس جمهور آمریکا شد، دوران ترامپ را به‌عنوان «لحظه‌ای نابهنجار» در تاریخ ایالات متحده توصیف کرد. اما پیروزی قاطع ترامپ در این هفته نادرست بودن آن را نشان داد.
این پیروزی ابعادی شگفت‌آور داشت و تأییدی نگران‌کننده برای جامعه‌ای است که در مرحله‌ای پیشرفته از انحطاط به‌سر می‌برد. از دل این انحطاط و ناکامی‌های دموکرات‌ها، ترامپ و راست افراطی سر برآورده و جامعه را به سمت راست‌گرایی سوق می‌دهند.

نظم سیاسی و اقتصادی بین المللی به سرعت در حال تغییر است. ایالات متحده و اروپا به‌1طور فزاینده‌ای به حمایت‌گرایی، سیاست‌های صنعتی و به اصطلاح علاقه به زنجیره‌های تامین برای منابع فقط از طریق متحدان متوسل می‌شوند. ایالات متحده آشکارا به نیاز خود برای کنترل رشد اقتصادی و ژئوپلیتیکی چین اعتراف می کند. در همین حال، روسیه به باشگاه کشورهای منزوی و تحریم شده ملحق شده است. با این حال، اندازه اقتصاد و نقش آن به‌عنوان یکی از بزرگترین صادرکنندگان انرژی در جهان، ماهیت ائتلاف ضدغربی را تغییر داده و بر رقابت آمریکا و چین نیز تأثیر می‌گذارد. همچنین  ماهیت خودسرانه «نظم مبتنی بر قوانین» به‌طور گسترده در غزه افشا می‌شود.

گفتگوی گابی انگل‌هارت، ضد فاشیست و سوسیالیست، با توم تنگلی- اوانز درباره چرایی رشد و گسترش حزب آلترناتیو برای آلمان (AfD).
حزب آلترناتیو برای آلمان (AfD) در ابتدا به‌عنوان ترکیبی از فاشیست‌ها، نژادپرستان و محافظه‌کاران سنتی تشکیل شد. امروز این حزب چه وضعیتی دارد؟
درست است، AfD در ابتدا، در سال ۲۰۱۳، ترکیبی از فاشیست‌ها، محافظه‌کاران راست‌گرا و نئولیبرال‌ها بود. اما از سال ۲۰۱۵ به بعد، رهبران عمدتاً اروپاستیز جایگزین شدند و برنامه نژادپرستانه حزب بیش‌تر آشکار شد. از آن زمان، AfD به شدت به سمت راست متمایل شده است.

یچارد سیمور و آنتون یِگر در آخرین گفتمان‌شان  در مجله Sidecar، درباره‌‌ی چگونگی درک چپ از شورش‌های نژادپرستانه‌ای که تابستان امسال در سراسر بریتانیا رخ داد، بحث کردند. سیمور معتقد است که موج حملات به مهاجران، ناشی از محرومیت مادی طبقه کارگر «سفیدپوست» بریتانیا نبوده است؛ بلکه این حملات نشانه‌های ناسیونالیسم جدید و خطرناکی است که به‌طور فزاینده‌ای مشغله‌ی اصلی‌اش حفاظت از مرزها، کشیدن حصارها و استحکامات شده است – که آن‌ها را به‌عنوان محافظانی ضروری برای حفظ تقسیمات جنسیتی و نژادی سنتی می‌بیند. یگر موافق است که تفسیر این شورش‌ها به‌عنوان «پتانسیل و توانمندی از دست‌رفته‌ی چپ‌‌ها» اشتباه است و نباید به آن‌ها محتوایی رهایی‌بخش نسبت داد.

(این مطلب گرچه دو هفت قبل از انتخابات اخیر در شرق آلمان نوشته شده، زمینه، روند و نتایجی که کارکرد احزاب پس از وحدت دو آلمان که در سال‌های اخیر به برآمد راست نوین فاشیستی منجر شده را پیش بینی و تحلیل می‌کند)

توضیح: این مقاله یک روز قبل از انتخابات در دو ایالت شرق آلمان نوشته شده است.
امروز در دو ایالت بزرگ شرق آلمان انتخابات برگزار می‌شود و تمامی نظرسنجی‌ها نشان می‌دهند که احزاب اروپا ستیز، ضد مهاجرت و طرفدار روسیه، چه از جناح راست افراطی و چه از چپ جدید، در صدر قرار دارند. احزاب ائتلاف حاکم، شامل سوسیال دموکرات‌ها، سبزها و دموکرات‌های آزاد، در این ایالت‌ها تقریباً به نابودی کشیده شده‌اند. این سه ایالت شرقی که جمعیتی بالغ بر ۸.۵ میلیون نفر دارند و ۱۰ درصد از جمعیت کل آلمان را تشکیل می‌دهند، تنها نماد فروپاشی مرکزگرایی سیاسی در آلمان نیستند؛ بلکه در سراسر کشور، حمایت از احزاب حاضر در دولت ائتلافی صدراعظم اولاف شولتس از بیش از ۵۰ درصد در پایان سال ۲۰۲۱ به کمتر از یک سوم کاهش یافته است.

می‌توانید وحشتی را که طبقات حاکم جهان را فراگرفته است درک کنید، زیرا  که آنها دارند با این احتمال که دونالد ترامپ ممکن است ژانویه آینده به کاخ سفید بازگردد، کنار می‌آیند.

قدرت واقعی در جامعه در پس ظاهر دموکراسی پنهان است. سارا بیتس استدلال می کند که در حالی که سیاستمداران نقش خود را ایفا می کنند، این شرکتها هستند که در کارکرد دولت نقش مهمی دارند.

مارکس در هیجدهم برومر لوئی بناپارت، جمهوری پارلمانی را به‌عنوان فُرم سیاسی خاص سلطه‌ی بورژوایی تعریف می‌کند: «(…) زیرا فقط با چنین شکلی بود که دو فراکسیون بزرگ بورژوازی فرانسه می‌توانستند با هم ائتلاف کنند و بدین‌سان تسلط طبقه‌ی خویش را به‌جای تسلط یکی از فراکسیون‌های ممتاز این طبقه در دستور روز قرار دهند» (MEW 8, 140، فارسی محمد پورهرمزان. ص. 72).

50 سال از انقلابی می‌گذرد که پرتغال را درنوردید. انقلابی که حدود سه میلیون نفر – یک سوم کل جمعیت – را وارد فعالیت‌های سیاسی کرد. بیش‌تر آن‌ها برای اولین‌بار بود که در فعالیت سیاسی شرکت می‌کردند. کارگران کارخانه‌های‌شان رااشغال کردند. مردم خانه‌های اشرافی را به مراکز فرهنگی تبدیل کردند.

بیرستان در کنار خانه‌ی والدین و تماس با لودویگ فون وستفالن تأثیر به‌سزایی بر کارل جوان داشت. همان‌طور که در مدخل این فصل اشاره شد، مارکس احتمالاً به مدرسه‌ی ابتدایی نرفت بلکه معلم خصوصی داشت و در سن 12 سالگی مستقیماً به کلاس سوّم دبیرستان رفت.
رفُرم نظام آموزشی پروس
دبیرستان‌ پروس که کارل جوان از سال 1830 در آن مشغول به تحصیل شد در آن ‌زمان یک نهاد نسبتاً جدید بود که چندان شباهتی با نمونه‌ی مدارس مسلط 30 یا 40 سال قبل از آن نداشت. تا اواخر سده‌ی هیجدهم مدارس لاتین در آلمان مسلط بودند که در آن‌ها بیش‌ازپیش دستور زبان لاتین تدریس می‌شد اما نه دستور زبان آلمانی. هم‌چنین در این مدارس الهیات تدریس می‌شد