این مقاله به رشد و تکامل کمیتههای کارخانه در روسیه از 1917 تا اوائل 1918، بوِیژه در پتروگراد مرکزثقل و کانون میلیتانت جنبش کارگری روسیه میپردازد. بایستی توضیح داده شود که چگونه کمیتههای کارخانه که در درجهی نخست پاسخی دفاعی در مقابل تهدید محل کار و تهدید خود انقلاب بودند، رادیکالیزه شدند. محرک این رادیکالیزه شدن و امکانپذیریاش تا حدود زیادی به نگاه ویژهی کمیتهها به جایگاه مدیریت کارخانه برمیگردد. چرا که کمیتهها به توانائی مدیران و رؤسای کارخانهها بعضاً به عنوان حق ویژهی محدود و ثانوی، بویژه در رابطه با دوران گذار آتی به سوسیالیسم نگاه میکردند. این مقاله با تشریح موجز سرنوشت کمیتهها در اثنای جنگ داخلی پایان میگیرد.