چین ایستگاه نهایی؟ /گذرگاه جریان گردش مواد* از «کارگاه جهان»/فابریسیو رودریگز/ کاووس بهزادی
معامله‌ی برگزیت/ مایکل روبرتز/ برگردان: کاووس بهزادی
ساختار نظام جهانی یعنی بافتار سیاسی اقتصادی و مادی روابط ـ جهانی و فراملیتی در حال دگرگونی و گسست است. جمهوری خلق چین طی چهار دهه از یک حوزه‌ی اقتصادی پیرامونی به حوزه‌ی اقتصادی پرنفوذ و قدرت‌مند در کنار ایالات متحده‌ی آمریکا و اتحادیه‌ی اروپا ارتقا پیدا کرده است. در این رویکرد مناطق صنعتی فقط پایه‌های رشد اقتدارگرایانه این کشور نیستند (Zhao 2015). صنایع پردازشی چین از آغاز سده‌ی بیست و یکم به مراکز پردازش بسیار پیشرفته‌ی تکنولوژیک تبدیل شده‌اند. این مجموعه‌ی تولیدی به‌هم زنجیر شده‌ی فراملیتی به یکی از قدرت‌مندترین نیروی محرکه‌ی سرمایه‌داری جهانی بدل شده است (Schmalz 2010). سهم چین در قدرت خرید تولید ناخالص داخلی در سطح جهان از 2،3 درصد در سال 1990 به 18،7 درصد در سال 2018 افزایش پیدا کرد.[1] چین از نظر قدرت خرید از آمریکا به‌عنوان بزرگ‌ترین منطقه‌ی اقتصادی جهان در سال 2014 پیشی گرفت.[2] شرکت‌های چینی در پرتو پشتوانه‌ی دولت از سیاست نوآوری در حال رسیدن به رأس به اصطلاح فناوری آینده نظیر تحرک الکترونیک و ارتباطات دیچیتالی هستند. چین از نظر اتحادیه‌ی اروپا نه فقط شریک تجاری مهمی است بلکه هم‌چنین »رقیب اقتصادی در زمینه‌ی فناوری‌های راهبردی و رقیبی برای سیستم است که مدل حکومتی بدیلی را تبلیغ می‌کند« (کمیسیون اتحادیه‌ی مشترک اروپا 2019: 1). هم‌هنگام کمیسیون اتحادیه‌ی اروپا در سیاست جدیدش در رابطه با چین تاکید می‌کند که سیاست مؤثر زیست‌محیطی و اقلیمی بدون چین به‌عنوان شریک و هم‌کار امکان‌پذیر نیست.
توضیح: مایکل روبرتز اقتصاددان مارکسیست این مقاله را مدت کوتاهی قبل از خروج رسمی انگلستان از اروپای مشترک نوشته است.
بریتانیا در 31 دسامبر بعد از 48 سال عضویت، به‌طور قطعی از اروپای متحد خارج می‌شود. اجرای تصمیم اولیه برای ترک اروپای مشترک براساس همه‌پرسی ویژه در ژوئن 2016 بیش از چهار سال طول کشید. معنای این معامله برای سرمایه و کار انگلیس چیست؟
مصاحبه با مایکل روبرتز در باره‌ی اقتصاد جهان پساپاندمی/اقتصاد جهانی در حال فروپاشی/برگردان: ناصر پیشرو
گفتگوی کوتاه سوسیالیست ریویو با اقتصاددان مارکسیست مایکل روبرتز در باره بدهی‌های فزاینده، رکود طولانی و چشم‌اندازهای آتی سرمایه‌داری بعد از پاندمی کرونا۱.
دولت‌ها و شرکت‌ها انبوهی از قرضه‌ها دریافت کرده‌اند، چرا چنین است؟
پیش از پاندمی در عرصه جهانی نیز بدهی‌ها در بالاترین میزان پس از جنگ بود. این فقط بدهی‌های بخش عمومی نیست که برای نجات بانک‌ها و سایر بخش‌ها در جریان رکود بزرگ سال‌های 08/2009 ایجاد شده بلکه شامل افزایش عظیم وام‌هایی است که شرکت‌ها در اقتصاد‌های پیش‌رفته با کم‌ترین بهره دریافت کردند. امری که به‌واسطه بانک‌های مرکزی امکان پذیر شده بود.
کرونا و سرمایه‌داری: ترازنامه و چشم‌انداز/ ناصر پیشرو
لینک کوتاه: https://wp.me/paiHc5-sM
این نوشتار تلاش دارد نکات مهمی که توسط چپ در رابطه با «کرونا و سرمایه‌داری» مورد بحث قرارگرفته را بازطرح، محوربندی و جمع‌بندی کند. آنگاه با نگاهی به ژئوپلیتیک جهان به موقعیت راست و چپ اشاره نموده و سپس به تاثیرات بحرآن‌های سیاسی – اقتصادی دوران پسا کرونا و چگونگی دخالت‌گری در شرایط متحول کنونی بپردازد.
گفتمان «اداره شورایی» و همگرایی چند راستایی/ نویسنده: ناصر پیشرو
لینک کوتاه: https://wp.me/paiHc5-kT
بی‌تردید برآمد «گفتمان شورایی» که از دل مبارزه‌ی شورانگیز کارگران هفت تپه بالید و با همگرایی چند راستایی جنبش‌های اجتماعی به فضای سیاسی و سپهر عمومی راه یافت و دستکم برای مدتی فضای مبارزاتی جامعه را تحت تاثیر قرار داد،مهم‌ترین رویداد جنبش کارگری در سال گذشته بود.این رخداد هم‌چنین برجسته‌ترین نمود مبارزه‌ی طبقاتی کارگران پس از دهه خونین شصت نیز بوده است. واکاوی زمینه و راستای برآمد این گفتمان، اشکال و پدیده‌های نوینی‌که به بروز آن منجرشد و دست‌آخرنتایجی که در مصاف‌های طبقاتی می‌تواند داشته باشد،موضوع این نوشتار است.
گفتگوی واکاوی سوسیالیستی با ح.آزاد پیرامون سرمایه‌داری و پاندمی کرونا:
لینک کوتاه: https://wp.me/paiHc5-sr
آیا سیاست زیستی دمکراتیک امکان‌پذیر است؟ پانگیوتیس سوتیریس/برگردان: کاووس بهزادی
گئورگیو آگامبن در آخرین مقاله‌اش اقدامات انجام شده برای مقابله با پاندمی کووید ـ 19 را به‌عنوان کاربست سیاست زیستی در «وضعیت اضطراری» خصلت‌بندی کرده و به گفتان مهمی پیرامون چگونگی درک ما از سیاست زیستی دامن زده است. مفهوم سیاست زیستی، به شکلی که میشل فوکو آن را صورت‌بندی کرده است، در درک تغییر اشکال قدرت و اجبار در مرحله‌ی گذاربه تجدد سرمایه‌داری، یعنی از تبدیل قدرت حاکم در اعمال حق در باره‌ی زندگی و مرگ، به قدرتی که سلامت و بارآوری جمیعت را
خیزش دی ماه و دوران پسا اصلاحات
ناصر پیشرو
خیزش دی ماه 96 و «ده روزی که ایران را تکان داد»-آغازگاه دوران جدیدی در تحولات سیاسی جامعه است.»دوران پسا اصلاحات». در چند روز پر التهاب، بخش‌های بزرگی از توده‌های مردم که از فقر و نکبت و خفقان عاصی شده بودند در بیش از 80 شهر در حرکت‌هایی خودپو و خودانگیخته به خیابان آمدند و کل ساختار جمهوری اسلامی را به چالش گرفتند.
نقل از فلاخن شماره 100
فوریه 2018/بهمن 96
نقل از فلاخن شماره 100
ترامپیسم، بحران ساختاری سرمایه‌داری و جهان در دوره‌ی گذار
ناصر پیشرو
انتخاب ترامپ، میلیاردری که توانست با شعارهای عوام‌فریبانه‌ی سکسیستی، راسیستی و ضد جهانی‌شدن، رئیس‌جمهور آمریکا شود، با واکنش افکارعمومی و نیروی‌ها‌های مترقی روبه‌رو شد.علاوه بر آن، این گزینش با نگرانی بسیاری از دولت‌ها، محافل امپریالیستی غرب و نهادهای گرداننده‌ی نظام سرمایه‌داری و اغلب رسانه‌ها‌ی جریان مسلط، مواجه شده است.
نقل از نقد اقتصاد سیاسی 03.04. 2017
واکاوی سوسیالیستی 